Trudności komunikacyjne wśród dzieci
Rosnąca świadomość, szczegółowa wiedza specjalistyczna, dokładniejsze narzędzia diagnostyczne – m.in. dzięki tym czynnikom możemy mówić o różnorodnych zaburzeniach komunikacji językowej.
O deficytach, które w potocznym obiegu przestają być lenistwem, złośliwością i zamierzoną intencją dziecka, ale realnym problemem, któremu należy zaradzić.
Najczęstsze odchylenia od normy komunikacyjnej, które można zaobserwować to różnego rodzaju wady wymowy (nieprawidłowe realizacje głosek), opóźniony rozwój mowy, alalia, afazja dziecięca (trudności z nabywaniem przez dziecko prawidłowego wzorca językowego) czy zaburzenia czytania i pisania (dysleksja). Nie sposób też nie wspomnieć o deficytach, które w szczególny sposób wpisują się w społeczny odbiór osoby zaburzonej, np. autystycznej czy tej z Płodowym Zespołem Alkoholowym (ang. FAS).
Nowe wyzwania
Wyżej wymienione nieprawidłowości determinują m.in. opracowywanie i wdrażanie nowych wymagań, metod i form pracy z uczniem, który boryka się z komunikacyjnym problemem. Jednym z moich zainteresowań jest poszukiwanie i wprowadzanie nowych rozwiązań dydaktycznych, które pomogą nie tylko w udoskonaleniu terapii logopedycznej, ale również staną się dostępne i użyteczne dla nauczycieli, psychologów i pedagogów, zwłaszcza tych, które mogą pomóc dzieciom z dysleksją. Dzięki webinarom czy szkoleniom stacjonarnym możliwa jest wymiana cennych doświadczeń, które udoskonalają warsztat nie tylko nauczycielski, ale też trenerski.
Stawić czoła globalizacji
Jedną ze stron globalizacji jest zjawisko migracji, za którą bardzo często podąża fenonem dwujęzyczności. Aktualnie podejmowane są różnego rodzaju badania bilingwizmu, które pomagają zrozumieć kompetencję językową, komunikacyjną i kulturową osoby dwujęzycznej. Część tych analiz poświęcona jest diagnozie i terapii dzieci dwujęzycznych oraz wpomaganiu dziecka reemigranckiego w polskiej szkole. Te zagadanienia również wpisują się w zakres umiejętności, które stają się nieodzowne w praktyce logopedów, psychologów, pedagogów oraz nauczycieli.
Krótki, powyższy rys wyznacza też nową rolę dla logopedy: to już nie tylko osoba, która zajmuje się artykulacją ale świadomy językoznawca, wiedzący jak zaradzić pogarszającej się kondycji języka i umiejący przekazać wiedzę szerszemu gronu.
Serdecznie Państwa zapraszam.
Autor:
dr Rafał Młyński – trener ODN SWP, logopeda pracujący z dziećmi z dysleksją, językoznawca